اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطوح il-4 در بافت تومور و حجم تومور در موش های ماده نژاد بالب سی مبتلا به سرطان پستان

چکیده پایان نامه: هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر یک دوره تمرین استقامتی بر سطوح 4il- سرمی و اندازه حجم تومور موش های ماده نژاد بالب/سی مبتلا به تومور سرطان پستان بود. در فصل حاضر ضمن ارایه یافته های به دست آمده، به آزمون فرضیه های پژوهش پرداخته می شود. ابتدا با استفاده از آمار توصیفی به تشریح و توصیف داده ها پرداخته و سپس با استفاده از روشهای آمار استنباطی به بررسی یافته های پژوهش میپردازیم. برای تعیین نحوه توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف (576/0(p= استفاده شد و با توجه به اینکه نتایج این آزمون نرمال بودن توزیع داده ها را نشان داد؛ بنابراین از آزمون های پارامتریک استفاده شد. برای مقایسه متغیرهای پژوهش بعد از دوره تمرین استقامتی در دو گروه پژوهش از آزمون t مستقل و برای تعیین رابطه بین 4il- با حجم تومور از آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردید. همچنین برای بررسی آزمون فرضیه ها و تصمیمگیری در مورد پذیرش و یا رد فرضیه ها، سطح معنی داری (05/0 ? p) در نظر گرفته شد. کلیه روش های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 انجام گرفت. نتایج آزمون t مستقل نشان داد سطوح سرمی 4il- در بین گروه های پژوهش تفاوت معنی داری دارند (033/0=p)، مقادیر سرمی 4il- در گروه تجربی یا ورزش تومور نسبت به گروه کنترل بالاتربود. نتایج آزمون t مستقل برای نسبت رشد حجم تومور نیز وجود اختلاف بین دو گروه را نشان داد (0001/0=p)، بدین صورت که نسبت رشد حجم تومور در گروه تجربی پایینتر از گروه کنترل بود. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین سطوح سرمی 4il- با نسبت رشد تومور ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد(501/0-p=). این نتایج بیانگر آن است که تمرینات استقامتی باعث افزایش سطوح 4il- سرمی و کاهش نسبت رشد حجم تومور می گردد و می توان نتیجه گیری کرد که انجام فعالیت بدنی منظم به عنوان مکمل و در کنار سایر روش های درمانی در بازداری از رشد تومور موثر است.